با غم انگیز ترین حالت امتحان دادن چه کنم؟
با شکمی خالی ،اندیشه ای خالی تر ، چشمانی اشک بار و کتابی که هنوز تموم نشده اما امیدوار به فضل پروردگار عزیزترازجانم میرم سرجلسه امتحان....باشد که استاد توحیدی عزیزِدوسداشتنی به لطف اون ۲۰ که از انقلابش گرفتم ،تلاشهای مجاهدانه منو در راه کسبِ علم و دانش پاس بدارد و این ترم به دلیل مصادف شدن امتحانات با ماه رمضان مساعد نبودن شرایط اب هوایی و با احتساب به اینکه نامبرده الان کارمند این مملکت است و همچنین دانشجوی ترم اخری ۴واحدیه بیچاره ای که همانا اگه از این درس نمره مقبولی نگیرد ،فاتحه معدلمش خوندست
نهایت مساعدت را در حق این بنده علم جو به کار ببندد.
باشد که رستگار شوید.