عاشق شهربازیم

میتونم شرط ببندم تعداد دفعاتی که بالای سن ۱۸سالگی رفتم شهربازی بیشتر از دوران کودکیم بوده

تمام کودکیه من خلاصه میشه تو ۱)تیله بازی ۲)عموپورنگ۳)بستنیا ۴)خرسهای مهربان ۵)یه بازی تکراری و مزخرف بادخترخاله هام(همیشه نقش یه زن حامله رو بازی میکردم ۶)بازی با دخترای همسایه رو به رومون۷)و یه بازی مزخرفتر و تکراری تر با دوتاداداشم (اینجا نقش یه پسرو بازی میکردم اسمم همیشه علی میذاشتن)

نهایت هیجانی که مامانم اجازه میداد بهمون وارد شه چرخ فلک بود

و همین دلیل خوبی شد تا از چرخ فلک متنفرشم

دیگه زمانی که قدم از ۵۰رد کرد و یه ذره تو چش امدم و دیده شدم، تونستم هیجان بیشتری به زندگیم وارد کنم

دیشب نه پریشب یهو در یک اقدام غیرمنظره مامانم پیشنهاد رفتن به شهربازی داد 

هیچی دیگه بساطو جمع کردیم راه افتادیم

تمام تفریح خونواده من تو شهربازی اینه که بشینن یه جای خلوت و شروع کنن به خوردن و بخورن و بخورن و بخورن ....بعد برن دشویی بعد بیان دوباره بخورن بخورن کلیپ ببینن بخورن بخورن خبربخونن بخورن بخورن کارد از خونواده کناری قرض بگیرن بعد دوباره بخورن بخورن و برن دسشویی و بعد بساطو جمع کنن

 به همدیگه ابراز کنن چه شب خوبی بود و برن خونه هاشون بخوابن

(اینکه قلیون نمیکشیم خودش نکته ی مثبتیه)

منم اون وسط اول باید التماس کنم پول اندازه ۳تا دستگاه بهم بدن بعد التماس کنم بذارین من برم بعد  که راضی میشن من برم تازه یادم میاد تنهام دوباره باید التماس کنم یکی بامن بیاد ،بعد از اینکه هیشکی راضی نشد ،مجبور به نشستن میشم و شروع به غرغرمیکنم که مگه دیوونه ایم ورودی میدیم میاییم میشینیم اینجا خب برین بشینین و پارک و از این قبیل(البته در بعضی مواقع دیده شده بابام بعضی دیگر داداش وسطیه و گاها داداش اخریه باهام امدن)

یهو دیدیم یکی داره صدا میزنه مریییییییییم 

برگشتم دیدم به!!!!!!!زهره!!!!

اون موقع بود که احساس کردم جز بنده های برگزیده خدام!

زیراندازی که دستم بود پرت کردم یه طرفو با خونواده ی عزیزم وداع گفتم و دست زهره رو گرفتم و رفتم

البته قبلش از مامان زهره یه کارد گرفتم و دادم مامانم!

دفه اولی که رفتم تونل وحشت داداشم و خواهرم کاری کردن که برای همیشه در ذهنم ثبت شد

و این دفه این زهره بود که باعث شد علاوه بر ذهنم اعضا و جوارح بدنم هم یادشون نره

چون تجربه ی خوبی از تنل وحشت نداشتم سعی کردم زهره رو منصرف کنم اما خب انگار سر اون قضیه ی فهیمه که گفته بودم ترسوا میخواست بهم ثابت کنه خیلی هم شجاعه!

چندتا پسربچه جلوی ما بودن ،دقیقا سه تا از یکیشون پرسیدم رفتین تاحالا؟انگار که منتظر بودن همچین سوالی ازشون بشه شروووع کردن به توضیح و تفسیر و فضا سازی بعد از اینکه کلی دروغ شاخدار تحویلمون دادن نوبتشون هم دادن به ما

در همون حین چون قبلش یه اب طالبی زده بودیمو و هواهم سرد بود و دچار استرس ناشی از دروغای سه تا دهه80شده بودیم تمرکزمونو برای انجام هرگونه کار اععم از ترسیدن و یا راه رفتن از دست داده بودیم

اما چون نوبتمون شده بود دیگه راه پس نداشتیم

وارد تنل شدیم و درو پشت سرمون بست

یه لحظه تمام وجودم با هم یک صدا گفتن غلط کردیم با توافق زهره برگشتیم و گفتیم ما پشیمون شدیم

اما خب کسی درو برامون باز نکرد

چراغ قوه گوشیمونو روشن کردیم و راه افتادیم 

یهو یه چیزی خورد تو سرمن و بعد به دست زهره

چنان ترسید که منو با سرعت 120در ثانیه پرت کرد{هنوز بعد دوروز نفهمیدم چرا منووو پرت کرد؟؟}

خوردم به دیوار و افتادم زمین

بعد ازاینکه کمک کرد بلند شم شروع کردیم به التماس که اقا تروخدا اذیتمون نکن نترسون مارو بذار رد شیم جون مامانت

بعد از اینکه خودمو یه ذره جمو جور کردم به زهره گفتم سرتو بگیر پایین و فقققط بدو{ماشاالله دویدنشم که خوبه}

عاغا ما شروع کردیم به دویدن و با یه وضع بسیااار اسفناک رسیدیم به ته تنل 

همه ی اونایی که داخل بودن ینی همون مثلا شبح و اونی زد تو سر من ...

همشون امدن بیرون و به ما میگفتن چرا اینطوری میکردین!!!!

درواقع ما اصلا شبحی ندیدم 

بیچاره میگفت من هنوز منتظر بودم شما برسین به پرده اخر نگو ما رد کرده بودیم رفته بودیم 

اون یکیه میگفت چرا جون مامانمو قسم میدادین؟

:)

خلاصه یه نگاه اسفناک تر به ما کردنو رفتن

ما دیگه حتی جرات نداشتیم بخندیم!

جونم براتون بگه بعد دو روز انگشت اشاره دست چپ و استخوان بالای ارنج ،نقطه ی مرکزی کمر ،ران سمت راست و چونم ازکار افتادن بقیه رو درک میکنم ولی چونرو درک نمیکنم

زهره نه تنها اذعان داره پرتم نکرده بلکه معتقده من دست اونو در اون موقعیت بغرنج رها کردم و خودمو زدم زمین!