اندرپیچ و خم این کوچه

الان تو برحه ای از زندگیم قرار دارم که دوس دارم هیچ انسان دوپایی دوروبرم حتی نفس نکشه

هیشکیو نبینم 

و هیشکی نخواد باهام حرف بزنه


گوشیمم پرت کنم تو حوض وسط پارک روبه روی محل کارم و بعد قدم زنان برم خونه

(هیشکی خونه نباشه)

یه چیزی بخورم(مثلا پیتزا،حالا اگه خورش بادمجونم باشه قبوله)

 بعد برم زیر پتوم بخوابمو ...بخوابمو ...بخوابم.....


یه جمله کلیشه ای هم تقدیم کنم:

و به هیچی فکر نکنم...هیچی