هر روز
دقیقا هر روز باید خداروشکرکنم کارم و رشته ی تحصیلیم هیچ ربطی به محیط فرسایشی بیمارستان نداره و نداشت!
بودن تو بیمارستان علاوه بر جسمم روحم رو هم طوری خسته میکنه که انگار غلتک از روم رد شده!

خدا به همه ی دکتر و پرستارها اعصاب عنایت فرماید!اعصابِ زیاد!

رفتم یه بسته شکلات تلخ ۹۰%خریدم
هر وقت ناراحت میشم یه گاز میزنم
میگن حال آدم رو خوب میکنه
راست میگن منتها حال آدمای اطرافمو خوب میکنه حین خوردنش با دیدن قیافه ی چپ و صداهایی که از خودم در میارم!

این هفته خونه بودم
مامانم میرفت چپ
میومد راست یک سر انواع آش ها و غذاهایی که دوس داشتم و نداشتم رو میکرد تو حلقم
طوری که احساس میکنم ۲تا هندونه رو با قطر ۱۰ و ارتفاع ۲۴نیم سانتی متر درسته قورت دادم و ۶ ماه طول میکشه تا جذب شن!چه برسه به آب کردنشون!
خوابیدن روی تشکی که تمام رازها و خطاهای نوجونیمو میدونه
و اتاقی که زمانی گوشه ی اَمنم بود که هنوز خنده های منو زهره و شیما و فهیمه و هانیه رو تو دل خودش نگه داشته!
سوراخای دیواری که نشون از ساعت و تابلوی شیراز آورده زهره رو داره که هنوز هیچی جاشون رو پر نکرده
رانندگی تو خیابونی که قدم به قدمش خاطره های مدرسم رو برام زنده میکرد
از دبستان تا دبیرستان
بوی بارونش
بوی دیوارای گلی خیس خوردش
درختای بلند چنارش
همشون‌دم مسیحایی دارن
پامو که میذارم گلباف تمام غمای عالم میاد رو دلم
ولی وقتی تمام غمای عالم میاد رو دلم
دلم میخواد برم گلباف
برم خونمون
برم‌اتاق ته خونمون زیر تختِ تشکای انبار شده ی مهمون ها
قبل کلاس نقاشی پناهگاهم بود وقتایی که مامانم دعوام میکرد، میخزیدم زیر این تخت،کنار لباسای اِحرام مامان و بابام
دلم میخواد برم باغمون
برم کنار درخت آلوچه ی قد کشیدمون
یادم بیاد با مهلا ،باقر،سهراب، صادق،امین چه شبایی تو این درخت نشستیمو از اجنه برای هم گفتیم
برم گاوداری که حالا متروکه شده
گاوداری که همش به بابام التماس میکردم منو ببره باخودش تا بتونم برم تو نی زار کنارشو به صدای نی گوش کنم
برم خیابون بلندشو نفس بکشم
برم مدرسمو از دور تماشا کنم و یاد روزایی بیفتم که بابام قول میداد بیاد دنبالم ولی همیشه یادش‌میرفت و دیگه عادت کرده بودم‌به دیر اومدنش به نیومدنش!
برم یادم بیاد ریشه ام تو این شهره
شهری که توش قد کشیدم!
من خوشحالم که پناهگاهم اندازه یه شهره
یه شهرِ پر از خاطره ی خوب و بد با یه آسمون آبی!

همینطور که هم میزدم،میخوندم به سوووی تو 

به شوق روی تو
به طرف کوی تو
سپیده دم آیم
مگر تو را جویم...
مامانم گفت همین کارارو میکنی تو زندگیت هیچی نشدی
باقر گفت البته هیچ عنی!
گفتم مامان منظور و معشوقِ من خودِ امام حسینه نه یه مذکر دراز
سر دیگ رو که برداشتیم
چیز خاصی نبود
درحال قولیدن بودن
هیشکی هیچ تفسیری ارائه نداد
ولی نظر باقر این بود که این قل قل کردن نشون میده تو اون دنیا گداخته ی داغِ در حال قولیدن میریزن تو حلق هممون
مامانمم تا همین الان گیر داده همش تقصیره توعه که سر دیگ امام حسین ترانه میخونی!
حالا کیه بیاد مامانمو راضی کنه من اون لحظه منظورم معشوق آسمانی بود
والا!
آرفه از نذری امسالمون پرسیدکه بلاخره یاحسین دیدیم روی شله زردا یانه؟
گفتم به شمام بگم.

اتاق عمل
اتاق‌عمل سبز رنگه
نمیدونم چرا
و نپرسیدم چرا
اینقد ترسیده بودم و اینقد استرس داشتم که حتی دیگه‌برام مهم نبود کلاه آبی رنگ پلاستیکی که سرم‌گذاشته بودم از‌روی سرم افتاده و موهایی که مامانم بعد نماز صبح بافته بود افتادن پایین
نگام به پام‌افتاد
به قول عارفه مثل کاسه ی دسشویی شده بود درست مثل روز مسابقه!
یکی از آدمایی که تو اتاق عمل بود و منو یاد بابام مینداخت اومدو دستشو گذاشت رو شونمو گفت چرا گریه میکنی؟ما باید از تو بترسیم نه تو از ما
قبل اینکه بیام اتاق عمل بیرون چهارزانو نشستم روی صندلی
دکتر بیهوشی اومد کنارم و نگاه کرد به پام که با سرعت صد تکونش میدادم
گفت استرس داری؟
کلمو تکون دادم
گفت چرا؟
شونمو انداختم بالا و همزمان اولین قطره ی اشک از گوشه ی چشم راستم ریخت پایین
خندید و شروع کرد از جونیه خودش که رزمی کار بوده برام تعریف کرد
اتاق عملی که همیشه تو فیلما دیده بودم
تو اون لحظه ها با چشام دیدم
پرستار اومد ازم رگ گرفت و از پسرش برام گفت که مثل من دماغش شکسته بود و ۳بار عمل کرده بود و زنده هم بود!
اون لحظه همه تلاش میکردن منو آروم کنن
دکتر بیهوشی که اومد برانولو از دستم کشید بیرون و گفت کی رگ گرفته؟این چه وضع رگ گرفته؟!

و بعد یه جای دیگه از دستمو سوراخ کرد
میخواستم بگم
دست خودتونه
تعارف نکنین
هنوز جای سالم داره
میتونین سوراخ کنین
که دیگه بی هوش شدم
تو ریکاوری که به هوش اومدم
تو یه دالون بودم به سمت جلو حرکت میکردم
گیج و منگ دست پرستار کنارمو گرفتم و گفتم من نمردم؟؟؟
فقط یادمه دستشو کشید و رفت
بعد فهمیدم زنده ام منتها فرشته ی عذاب دورو برم زیادِ
قبلش همش احساس میکردم قراره بمیرم
فکرمیکردم‌زندگیم قراره اینجوری‌تموم شه
تا عارفه یکی زد پس کلمو چندتا فحش نثارم کرد و گفت تا حالا کی با عمل بینی مرده که تو دومیش باشی و فرستادتم تو اتاق عمل،در بسته شد و نتونستم بهش بگم شاید خب من اولیش باشم!

عاطفه چندیدن بار در دوران افسرگی پساعملم بهم دلداری داد و هی قسم میخورد بخدا به پیغمبر به امام 

به دوازده امام 

چهارده معصوم 

پنج تن

 شهدای دشت کربلا

 اسرای دشت کربلا 

شهدای هشت سال دفاع مقدس

 اسراشون

آزادگان 

ایثارگران

 جانبازان

 رفتگان خودمو خودش

 هیچ فرقی نمیبینه

ولی من همچنان مقاومت خرکیمو ادامه میدادم که در آخر هم بهم توپید کاش زیر همون عمل مرده بودم تا از دستم راحت میشد!

دچار دقت کن به ر و ط لطفا!

خب شکرگزاری امروزم هیچ ربطی به متن بالا نداشت!این‌متن رو از تو نوت گوشیم پیدا کردم که همون روزای بعد عمل نوشته بودم و اصلن هم یادم نیست گذاشته بودمش اینجا یانه!

گفتم حالا که امروزم شکرگزاری داره اینطوری ثبتش کنم!

با ظرفای بعد تو چه کنم رفیق نیمه راه؟!
مثل اینکه تقدیرم اینه بعد باز کردن راه چاه سینک، هواگیری شوفاژ ،تعویض لامپ ،درست کردن آنتن تلویزیون و دستگیره ی در!دست به آچار هم شم!

ینی دلار روی شیرآلات هم تاثیر گذاشته؟!